Najbliższe otoczenie Kiełpina kiedyś znałem jak własną kieszeń, teraz gdy bywam tutaj rzadko, poznaję je od nowa. Zapraszam do obejrzenia relacji z tych wypadów.             Jest mroźny listopadowy poranek 2006 roku. Słoneczko wesoło świeci do okna więc wstaję z nadzieją, że uda mi się uchwycić w obiektywie ostatnie tej jesieni kolory. Tym razem idę w kierunku zachodnim. Jeszcze przed wejściem do lasu spostrzegam puste miejsce po wyciętych drzewach. Całe szczęście, że nie wycięto tutaj wszystkich dorodnych a tylko niewielką ich część. Jak się dowiaduje następnego dnia to nowa strategia działania leśników dążących do minimalizacji strat na uprawach. Im dalej zagłębiam się w las tym pojawia się więcej wspomnień i kolorów na liściach. Wieje cichy wietrzyk, wkoło ani żywej duszy.
Jedno ze znaczonych drzew zostało wycięte. Resztki wieży powoli wracają do natury a ja przypominam sobie, że gdzieś powinienem mieć ujęcia z czasów jej wspaniałości a także panoramę Kiełpina z jej szczytu
tyle pozostało po znaczonym przez Edmunda drzewie		resztki wieży do obserwacji pożarowych
miejsce po lodowni		miejsce po starym niemieckim cmentarzu
		tor saneczkowy
Wychodzę na łąki. Las wdziera się na nie coraz dalej. Natura też nie oszczędza nieużywanego torowiska kolejowego. Wprawdzie niektórzy powtarzają plotki o możliwości ponownego uruchomienia połączeń ale kto by w to wierzył.
		torowisko porosły krzaki
na jezdni widoczne tory kolejowe, w oddali dworzec		teraz tutaj kończy się asfalt a zaczyna  "historyczny" bruk
pozostałości po dębach i stary wiąz opisany  w przewodnikach		boisko - tutaj odbywają się festyny i dożynki
Jeszcze tylko rzut okiem na pięknie przebarwione liście dębów i wracam do domu. Postanawiam po powrocie odszukać zdjęcia wykonane wiosną kilka lat temu.
słońce wspina się coraz wyżej		domy "na górce"
listopad 2006